Relaties

Relaties






In dit hoofdstuk gaat het over partner- "bezitsrelaties" en "respectsrelaties" en de betekenis en gevolgen ervan. Het gaat over spontaan respect in je relatie, en over intimiteit, liefde, seks, tantrische seks, verbondenheid, scheiding en verlating. Ook gaat het over de relatie met onze kinderen, hun opvoeding, en de ontwikkeling van empathie en spontaan respect. Tevens komt onze relatie met de samenleving aan de orde.





Onze "normale" partner-relaties zijn bijna altijd "bezitsrelaties" uit conditionering, en uit verlangen naar veiligheid, waardering, verbondenheid en seks; en mogelijk ook deels uit een genetische bepaaldheid. Hiermee zij echter niet gezegd, dat er geen liefde zou kunnen zijn in zulk een relatie.
Ons egocentrisme (onze zelf-gerichtheid) speelt echter veelal de belangrijkste rol in onze bezitsrelatie. De ander is dan van mij; moet aan mijn verlangens en partner- beeld voldoen, zich zo gedragen als ik het wil, en moet des- ondanks toch van mij houden. Dit betekent dan echter voortdurend leven vanuit een (event. subtiel) agressieve wils-houding en een erg belangrijk gemaakt ego.
En dit egocentrisme creeert dan ook altijd afstandelijkheid en respectloosheid . . . . . .
De ander willen bezitten heeft echter ook vaak een verstikkend effect op die ander. Het creëert dan een gevoel van onvrijheid bij die ander; echter daarnaast weliswaar ook wel een zeker gevoel van veiligheid, om niet verlaten te worden.
Een sterke bezitterigheid komt dus voort uit een overdreven zelf-belangrijkmaking; echter soms ook uit verlatingsangst door een vroegere gestoorde ouder-kindrelatie (zoals bijv. verlating).En veelal ook uit inprogrammering met het bezitterige gedrag van ouders in het verleden.
Een bezitsrelatie betekent ook altijd een bewuste of onbewuste angst de ander, je bezit, (ooit) te verliezen. Onze normale bezitsrelatie betekent dan ook vaak jaloezie en afgunst op (event. vermeende) rivalen.
Ditalles betekent echter ook leven in een min of meer voort- durende negatieve levenskwaliteit . . . . . .

In een bezitsrelatie is de ander opeisbaar; bijvoorbeeld voor seks, klusjes in huis, schoon overhemd, brood op de plank, enz.De ander moet dan voldoen aan wat van hem of van haar verwacht wordt. Alles wat de ander dan voor je doet is vanzelfsprekend; is zoals het "hoort".
En uit zelf-belangrijkmaking is er vaak ook een (ondergrondse) machtsstrijd.
Machts- en overheersingsverlangen komen echter ook vaak voort uit ingeprogrammeerde respectloosheid en/of uit de angst zelf overheerst te worden. Maar ook uit gefrustreerde verlangens naar hoe die ander zou moeten zijn (geen aanvaarding).
En ook een sterk eigenwaarde-verlangen kan hier een rol spelen: denk hierbij maar aan het strijden om gelijk; ego tegen ego. "Zie je wel" is dan de overwinningskreet.
Echter, iedereen kan het mis hebben; en wie nooit ongelijk heeft bedriegt vooral zichzelf.
Je kunt de ander ook zijn of haar gelijk gunnen wanneer dat zo is. Er valt niets reëels te verliezen of te winnen, en de dingen zijn zoals ze zijn.

Ook streven of zoeken naar gelijkwaardigheid in je partner- relatie is onzinnig.Iedere mens is uniek in zijn of haar eigen totaliteit; en waarde is slechts ego-waarde en hoeft dus nooit aan de orde te zijn; zij is altijd gerelateerd aan (belangrijk gemaakt) ego-vergelijking.
Wanneer het om het oplossen van problemen gaat, vraagt dat om alertheid op je ego en integriteit. De kunst is dan flexibel, objectief en reëel te blijven, en te zoeken naar werkelijk de beste oplossing, ongeacht wie die aandraagt.
Zoals iedereen wel weet, is de ander op zijn of haar "fouten" of "gebreken" wijzen een van de moeilijkste dingen die er zijn in een partner-relatie. De ander kan zich dan vernederd voelen en de waarheid niet willen horen al zie je nog zo helder wat er bij de ander niet klopt.
Meestal zal die ander je dan onmiddellijk wijzen op wat er bij jou niet klopt. Want in "normale" relaties betekent gelijk hebben boven de ander staan; hij of zij is dan beter, en zou macht kunnen claimen. Daarom is meestal het beste: verbeter de wereld en begin bij je- zelf. Innerlijke oprechtheid is hier het allerbelangrijkste.
Leven in een partnerrelatie kan het grote voordeel hebben dat je elkaar kunt steunen, helpen, herinneren en stimuleren bij het leren leven in een mentaal ontspannen positieve leefwijze en elkaars individualiteits-ontwikkeling
Je relatie kan je ook helpen bij de ontwikkeling van obsessie- bewustheid, en door te letten op hoe je op de ander reageert kun je veel in jezelf waarnemen; de ander kan zo je spiegel zijn.

Een bezitsrelatie betekent ook vaak neppe liefde; de ander nodig hebben; "jij moet van mij houden". Deze kan echter ook samengaan met werkelijke liefde. De liefde, die je ervaart in jezelf voor de ander die je al het mooie en positieve gunt en toewenst uit een zuiver en onver- klaarbaar gevoel van diepe verbondenheid.
Een liefde die je overkomt, en die in dat moment totaal en onvoorwaardelijk is. Iets wat je overkomt in weerwil van duizend rationele tegen- argumenten.
In deze liefde ervaar je een enorm respect voor die ander.
Vergelijk de liefde in je partner-relatie eens met die voor een kind. Je ziet zowel de schoonheid als de kwetsbaarheid van het kind en ervaart de neiging het vanuit je respect op alle manieren te helpen, te steunen, en alles te geven wat het nodig heeft.
Belangrijk is dus te begrijpen, dat het verlangen naar de liefde van de ander de mogelijkheid van momenten van werkelijke liefde voor die ander niet uitsluit.

Hoe meer bewustwording en verdieping van de liefde die je ervaart voor je partner, hoe meer openheid, en hoe meer intimiteit, en hoe milder, ontspannener en speelser je relatie.
Hiervoor is nodig het leren herkennen en loslaten van al je (subtiele) innerlijke vijandigheid uit het diepe en totale besef dat de ander in zijn of haar essentie is als jijzelf.
Dit betekent ook het loslaten van al je zelf-belangrijkmaking; want ego betekent afstandelijkheid en afgezonderdheid, en je hebt dan iets te bereiken of te verdedigen. En er is dan ook geen diep besef dat die ander wezenlijk is als jijzelf.



Een normale bezitsrelatie met angst voor verlating kan op den duur transformeren naar een "respects-relatie" of "vrijheids- relatie".
Via een ontwikkelingsproces van bezinning, inzicht, verwerking, individualiteit en het ervaren van innerlijke integriteit, ego- loosheid en recht-loosheid ontstaat steeds meer liefde en respect voor de ander, en hiermee ook respect voor de indivi- duele vrijheid van die ander . . . . .
In een respects-relatie respecteer je de ander, los van de vraag of hij of zij jou respecteert. Je respect komt dan voort uit het diepe besef dat de ander in zijn of haar essentie is als jijzelf in je allerzuiverste innerlijke integriteit.
De bewuste of onbewuste verbondenheids-ervaring die hieruit voortkomt creëert dat respect.
Zo veel mogelijk leven vanuit je toestand van allerzuiverste innerlijke integriteit en egoloosheid creëert innerlijke bescheiden- heid, liefde en begrip, en hieruit het meest totale en intense respect.
Je ziet de ander in zijn of haar individuele vrijheid, en aanvaardt de ander als een geschenk.
Onbescheidenheid en respectloosheid komen voort uit een gebrek aan realiteitsbesef, en gecentreerdheid in een ego. (zelfbelangrijkmaking)


Wanneer de ander zich respectloos tegenover je gedraagt is dit uit onbewustheid van die ander in dat moment. De ander ziet jou dan als iemand met daarop een beeld of oordeel gepro- jecteerd.
Alleen bewustheid uit zijn of haar eigen ervaring van zijn of haar eigen egoloze innerlijke integriteit kan dit probleem oplossen.
Wanneer je echter ingaat op dit respectloze gedrag, kan er een wisselwerking ontstaan in respectloosheid; en dan zit je samen in dezelfde boot.

Vanuit je geleidelijke ego-transformatie geef je je partner echter steeds meer vrijheid vanuit begrip en respect; en ook je posi- tieve levenskwaliteit op zich, beinvloedt die van je partner.
Dit ontwikkelingsproces van individualiteit, innerlijke oprechtheid, innerlijke integriteit en innerlijke bescheidenheid leidt ook tot steeds meer intimiteit, liefde, helderheid en realisme in je relatie. Je individualiteit en je transformatieproces kunnen zo de kwali- teit van je relatie enorm verbeteren.
Er ontstaat zo een relatie in realisme, spontaan respect, totale openheid, oprechtheid en vertrouwen en dus ook kwetsbaarheid naar elkaar.

Een mentaal ontspannen positieve levenswijze en verdieping van de kwaliteit van je relatie beinvloedt ook je beleving van je seksualiteit.
Belangrijk is hierbij totale zelfaanvaarding, totale aanvaarding van je natuurlijkheid, en verkennen, ontdekken en onpartijdig waarnemen en het volgen van je seksuele instincten en die van je partner.
Geheel los van elke gewoonte, of programmering van gedrag "zoals het hoort" via bijvoorbeeld (porno)films, theoriën of verwachtingen.
Geheel zijn, zoals het voelt te zijn; doelloos, in een zo veel mogelijk ontspannen positieve toestand, zonder enige haast of fantasie. Alleen egocentrische seks heeft een doel. Egoloze seks is doelloos, grappig, speels, totaal ontspannen, natuurlijk en instinctief, en totaal in het moment.

Besef dat al het natuurlijke wat we in onszelf of onze partner veroordelen subtiele spanning creeert of stress, alsook nega- tiviteit, disharmonie en een negatieve levenstoestand.
Sommige "spirituele" anti-seksuele opvattingen kunnen je daar- om enorm in de weg staan en zo (vaak ongemerkt) een nega- tieve levenskwaliteit creëren.
Elke onderdrukking van het natuurlijke in ons creëert (event. onbewuste) frustratie; en zo ook boosheid en negativiteit.
Natuurlijke, en vrije totaal ontspannen seks kan langzamerhand transformeren naar een meditatieve, tantrische seks-beleving; ver aan het seksuele voorbij . . . . . .
Fundamenteel voor tantrische seks is de totaal ontspannen, meditatieve en passieve toestand van de man, die hierbij geheel vrij en zonder enig sexueel verlangen op zijn rug ligt en ook niet "klaar" komt.
Ook de vrouw is in een ontspannen meditatieve toestand; zij ligt boven op haar partner, en door haar vagina van tijd tot tijd samen te trekken onderhoudt zij voorzichtig de erectie van haar partner.De vrouw kan hierbij eveneens vrij van enig seksueel verlangen tot ketting-orgasmen komen en ver daaraan voorbij . . . . . .
Tantrische seks kan vele, vele uren duren, en heeft zowel op man als vrouw een enorm transformerend effect.

Hoe meer je leeft vanuit je egoloze individualiteit, hoe meer aan- vaarding en hoe meer innerlijke bescheidenheid er in je zal ont- staan en ook hoe meer realisme en rechtloosheids-besef.
Uit realisme, respect en aanvaarding van de dingen zoals zij zijn kunnen we ook begrijpen en aanvaarden dat we de ander niet kunnen bezitten.
Daarnaast ontstaat uit innerlijke integriteit, liefde en respect ook begrijpen en aanvaarden van de natuurlijkheid en de natuur- lijke gevoelens van onze partner.
En wanneer wij ook begrijpen dat zowel mannen als vrouwen van nature niet 100% monogame wezens zijn, kan er wat meer tolerantie in ons ontstaan ten opzichte van onze partner.
Dit begrip en respect voor een partner creeert een wederkerig begrip en respect en zo ook een verdieping en versterking van je relatie . . . . . . .(vooropgesteld, dat er reeds een liefdevolle relatie was)
En wanneer een partner dan ondanks een liefdevolle relatie heeft toegegeven aan een "verleiding" is dit dan ook wat minder moeilijk te aanvaarden . . . . . .
Het idee echter, dat een relatie daarmee ook volkomen kapot zou moeten zijn is geheel onjuist, en heeft vooral een zelf- suggestieve werking.
Echter wanneer het vreemdgaan van je partner een gevolg is van een slechte relatie, kan dat natuurlijk geheel anders zijn.

Wanneer een partnerrelatie beëindigd wordt voelt de verlatene zich altijd afgekeurd en vernederd. Wanneer dit je overkomt, besef dan dat dit altijd je ego is.
Ook kinderen voelen zich afgekeurd bij verlating; bespreekbaar- heid en rechtzetting hiervan kan veel goed maken.
Ook respect voor de individuele vrijheid en begrip voor de ver- later of verlaatster kan kinderen enorm veel ellende besparen. Na een definitieve verlating is de enige weg: loslating door rea- lisme, verwerking en aanvaarding.
Scheiden kan op kinderen een veel grotere impact hebben dan je in betreffende omstandigheden zou vermoeden.
Wanneer het op scheiden aankomt met kinderen kan ik slechts aanraden: doe het op een respectvolle manier met begrip voor elkaar en - indien enigszins mogelijk - blijf vrienden in het belang van de kinderen.

Een verlatene kan zich na verloop van tijd eenzaam gaan voelen. Eenzaamheid is een toestand van gemis, droefheid en (event. onbewust) verlangen. Zij bevat gevoelens van angst en onveiligheid.
Wie echter geleerd heeft te komen tot een diep mentaal ont- spannen toestand of meditatieve toestand, zal een verlating vele malen sneller kunnen verwerken dan een "normaal" mens.Je hebt dan geleerd los te laten, te aanvaarden en te zijn in je onafhankelijke innerlijke integriteit.

Het respect dat voortkomt uit onze eigen ontspannen positieve levenskwaliteit heeft ook een "respects-conditionerend" effect op onze kinderen. Deze conditionering is dan in perfecte harmonie met het spon- tane respect dat zij ervaren vanuit hun eigen positieve levens- kwaliteit.
Bij opvoeding van kinderen is ook respect als fundamentele be- wuste rationele norm en waarde belangrijk. Alsook het rationele begrip dat de ander wezenlijk is als zijzelf. Dit impliceert ook een bewust respect voor de samenleving als geheel. Al dit behoort tot een realistische ervaringsverbonden educatie.
In een ouder-kind relatie is ook van groot belang, ons besef van de meest fundamentele natuurlijke behoeften van ieder kind: veiligheid, waardering en verbondenheid . . . . . .

Vriendschapsrelaties en relaties met anderen die voor dezelfde innerlijke levenswijze gekozen hebben kunnen net als je part- ner-relatie een grote hulp zijn bij zelfonderzoek en ontwikkeling van een integere individualiteit en een positieve levenskwaliteit.
Soms wordt echter wel eens gezegd dat veel met jezelf bezig zijn in zelfonderzoek, zelfwaarneming en je eigen transformatie- proces egoïsme zou zijn. Het tegendeel is echter het geval; je verbetert immers de wereld beginnend bij jezelf.

Betreffende onze relatie met de samenleving is belangrijk te begrijpen, dat de kwaliteit van een samenleving het gevolg is van de kwaliteit van de individuen waar zij uit bestaat; van de mentaliteit van de individuele mens.
Daarom kan deze wereld alleen ten positieve veranderen wan- neer iedere mens zich in de eerste plaats bewust wordt van zijn "normale" toestand van geconditioneerdheid, onvrede en obsessie en de gevolgen ervan. Denk hierbij vooral aan de obsessies van ego, bezit, vijandwaan, macht, aanzien en overlevingsmentaliteit.
En in de tweede plaats wanneer iedere mens bewust gaat leven vanuit zijn innerlijke integriteit en de bewustheid dat iedere an- dere mens wezenlijk is als hijzelf, en de hieruit voortkomende empathie en respect. Dus ook includerend de innerlijke integriteit van alle machtsdra- gers in financiële en bestuurlijke structuren.
Zoals gezegd creëert bewustheid van ego-obsessie besef van niet-iemandheid, pretentieloosheid en integriteit. Echter ook het besef dat de ander wezenlijk is als wijzelf, en hierdoor empathie (invoelend vermogen). En dit is, waar spontaan, natuurlijk en authentiek respect uit voortkomt.
Respect is de meest fundamentele norm in elke samenleving; ongeacht haar politieke kleur of democratisch gehalte. Zonder empathie en respect kan er geen sprake zijn van een werkelijke "samen-leving".
En onze obsessie door onze conditionering tot egocentrisme en overlevingsmentaliteit met bijbehorende wanen, angsten en verlangens (bezit, vijandwaan, macht, aanzien, enz.) verdringt onze natuurlijke empathie en respect . . . . . .

Je kunt echter ook leven als deel van de samenleving zonder deel te zijn van haar "normale" obsessies, en zo veel mogelijk leven vanuit je innerlijke integriteit.
Echter wanneer op den duur je levens- en belevings-zuiverheid toeneemt zul je al gauw de neiging kunnen voelen je lang- zamerhand terug te trekken uit de samenleving op gebied van het obsessieve, en daardoor misschien ook fysiek.
In een zeker moment kun je die behoefte voelen, maar maak het dan niet meteen definitief, want de andere mens heeft je nodig.
We zijn niet alleen in belangrijke mate verantwoordelijk voor de kwaliteit van ons eigen leven maar in zekere zin ook voor die van deze samenleving als geheel en uiteindelijk ook voor die van de gehele mensheid.
Misschien zou uit ditalles een universele menselijke beschaving kunnen ontstaan gebaseerd op realisme, innerlijke integriteit, inzicht en begrip.